Tuesday, July 31, 2012

อ่านละครรักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 9 วันที่ 2 ส.ค. 55

  กบเข้ารถมาจอดตรงเนินสูงท่ามกลางขุนเขาสูงใหญ่ สักพักธีระก็ขับรถตามมา กบ แดงและไตรตั้นเปิดประตูลงจากรถ ธีระเปิดประตูตามลงมา
       “สวยจังเลยครับพ่อ” ไตรตั้นบอก
       “ระวังนะลูก อย่าวิ่งออกไปไกล” กบเตือน
       “อากาศดีจังเลยนะพี่กบ” ธีระพูด
       “งั้นต้องเปิดไวน์นะ” กบบอก
       “ดีเลยพี่กบ”
       “ใจเย็นก่อนพี่กบ มาช่วยยกเสบียงก่อน” แดงบอก
       “มาผมช่วย” ธีระอาสา
       กบกับธีระช่วยแดงยกถุงอาหาร ผลไม้ ลังไวน์และเครื่องดื่มลงจากรถ
      
       แดงเดินนำเข้ามาในบ้านพัก ธีระยกลังของตามเข้ามา ส่วนกบยกถังน้ำแข็งตาม
       “บ้านเพื่อนพี่กบนี่สวยจริงๆนะ” ธีระเอ่ยชม
       “พี่เอกไงล่ะ จำพี่เอกได้มั้ย” กบถาม
       “จำได้ครับ นี่บ้านพี่เอกหรือ”
       “ใช่ พี่เอกเค้าเป็นสถาปนิคไม่สวยได้ไง” แดงบอก
       ไตรตั้นวิ่งเข้ามาในบ้าน
       “แม่ครับ ดูสิครับ ใครมา”
       “คุณยายตามมาหรือไตรตั้น” ธีระแปลกใจ
       ข้าวตูเดินเข้ามาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า
       “ตูเองค่ะ”
       ธีระมองอย่างอึ้งๆ
       “พี่เห็นว่าเรามาน้อยคนไม่สนุก ก็เลยชวนข้าวตูมาด้วย” แดงบอก
       “พี่ธีคงไม่ว่านะคะ” ข้าวตูบอก
       “อ๋อ เชิญเลย”
       “แล้วนี่ใครมาส่ง” กบถาม
       “ตูให้รถตู้มาส่งน่ะค่ะ” ข้าวตูบอก
       “พี่บอกให้นั่งรถมากับธีก็ไม่เชื่อ” แดงพูด
       ข้าวตูเหลือบมองธีระ ธีระทำเฉย
       “พ่อครับ เรานอนห้องไหนครับ” ไตรตั้นถาม
       “ห้องซ้ายมือนั่นไง” กบชี้ไป
       “แล้วอีกห้องนึงน้าธีก็ต้องนอนกับน้าข้าวตูหรือครับ”
       “ไตรตั้น แม่ว่าลูกออกไปวิ่งเล่นข้างนอกดีกว่ามั้ย” แดงตัดบท
       “ตูนอนห้องรับแขกได้ค่ะ”
       “ไม่ต้องหรอก ตูนอนห้องเถอะพี่นอนโซฟาเอง” ธีระบอก
       “แต่พี่ว่าธีนอนห้องเดียวกับตูก็ได้นะ เพราะห้องนู้นเตียงแยก” กบบอก
       “พี่กบ เค้าไม่ได้เป็นอะไรกัน จะให้ไปอยู่ด้วยกันได้ไง” แดงท้วง
       “แต่ตูไม่ถือนะคะ” ข้าวตูพูดเล่นขำๆ
       “ไม่เป็นไร พี่นอนโซฟาดีกว่า” ธีระย้ำ
       ธีระพูดแล้วเดินออกไป ข้าวตูมองตาม
       “พี่แดง พี่ธีเค้าไม่อยากให้ตูมารึเปล่า”
       “ไม่หรอก ธีเค้าเป็นสุภาพบุรุษ” กบบอก
       “ใช่ อย่าไปคิดมาก มาช่วยพี่ทำกับข้าวดีกว่า” แดงชวน
       แดงเดินนำข้าวตูเข้าครัวไป ข้าวตูเดินตาม
      
       ธีระเปิดประตูรถแล้วหยิบกระเป๋าเสื้อผ้ากับถุงจากซุปเปอร์มาเก็ตออก มา เขาเดินเข้าบ้านในจังหวะเดียวกับที่ข้าวตูเดินเลี้ยวโค้งประตูออกมาพอดี ต่างฝ่ายต่างชะงักที่หน้าประตู ธีระขยับจะเดินไปทางซ้าย ข้าวตูแกล้งเดินไปซ้าย ธีระขยับจะเดินไปทางขวาข้าวตูก็ขยับมาทางขวา ธีระหยุดมอง
       “ขอโทษค่ะ พี่แดงบอกว่าให้มาเอาชีสที่ฝากพี่ธีซื้อค่ะ” ข้าวตูบอก
       “อ๋อ นี่ไง”
       ธีระส่งถุงให้แล้วเก๊กหน้าขรึม ข้าวตูรับไปแล้วมองหน้าธีระ ธีระทำขรึมใส่ ข้าวตูหันกลับไป
       “เดี๋ยวตู” ธีระเรียก
       ข้าวตูชะงักแล้วอมยิ้ม
       “มีอะไรคะพี่ธี”
       “พี่ซื้อแปรงสีฟันกับยาสีฟันอยู่ในถุง ขอถุงก่อนได้มั้ย”
       ข้าวตูส่งถุงให้ ธีระหยิบแปรงสีฟันกับยาสีฟันออกจากถุง ข้าวตูมองจ้อง ธีระเหลือบมองเห็นข้าวตูจ้องอยู่ก็หลบตา ข้าวตูอมยิ้ม ธีระส่งถุงคืนให้
       “ไม่ลืมอะไรแล้วนะคะ”
       “จ้ะ”
       ข้าวตูหันจะเดินกลับเข้าบ้าน ธีระมองตาม ข้าวตูชะงักแล้วหันมา
       “พี่ธีคะ”
       ธีระชะงักมอง ข้าวตูเดินเข้ามาหาอย่างช้าๆ ธีระซ่อนความรู้สึกทำทีเป็นมองของในถุงแต่ก็เหลือบตามองข้าวตู ข้าวตูหยุดเดินแล้วมองจ้อง ธีระทำเก๊กใส่
       “มีอะไรหรือ”
       “พี่ธีลืมมีดโกนหนวดค่ะ”
       “ขอบใจ”
       ธีระฝืนยิ้ม ข้าวตูยิ้มให้แล้วเดินไป ธีระมองตามก่อนจะถอนใจกับความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อข้าวตู
      
       ข้าวตูช่วยแดงจัดจานและล้างแก้วอยู่ในครัว ธีระเดินผ่านมาชะงักมอง เขาเห็นข้าวตูคุยกับแดงด้วยท่าทีน่ารัก ข้าวตูแกะหัวหอมจนน้ำตาไหล ธีระแอบมองแล้วก็อดที่จะยิ้มขำไม่ได้ ข้าวตูหันมา ธีระรีบหลบ
       ข้าวตูตักซุปมาชิมแล้วตักให้แดงชิม ทั้งสองยืนคุยกัน ธีระแอบมองอยู่ ไตรตั้นเดินเข้ามามองธีระแล้วมองไปที่ข้าวตูก่อนจะสะกิด
       “น้าธี”
       ธีระสะดุ้ง “ตั้น ทำไมมาเงียบๆ น้าตกใจหมด”
       “น้าธีแอบมองใครอยู่”
       “เปล่า”
       “ไม่จริง ตั้นรู้นะน้าธีแอบมองน้าตู”
       “น้าจะไปแอบมองเค้าทำไม”
       “น้าธีชอบน้าตูใช่มั้ย” ไตรตั้นถาม
       “เรารู้ได้ไง”
       “ตั้นก็ชอบแอบดูน้าตูเหมือนกัน”
       “แล้วน้าตูเค้าชอบเรารึเปล่า”
       “ตั้นว่าเค้าชอบน้าธีมากกว่า”
       “เรานี่แก่แดดจริง ๆ” ธีระว่า
       ธีระเดินออกไป ตั้นมองตามแล้วบ่นกับตัวเอง
       “ถือว่าหล่อกว่าเรา”
      
       ธีระยืนมองวิวอยู่ในบ้านพัก กบส่งไวน์ให้
       “ขอบคุณครับ ที่นี่สวยนะ พี่กบ”
       “อยากได้มั้ยล่ะ พี่ให้เพื่อนช่วยหาให้” กบบอก
       “ไม่ล่ะพี่กบ คิดอีกที อยู่คนเดียวคงเหงาแย่”
       “ก็หาคนมาอยู่ด้วยสิ” กบบอก ธีระยิ้ม “น้องตูไง เค้าดูน่ารักนะ พี่ว่าเหมาะกับนาย”
       “ผมเลิกคิดเรื่องนั้นแล้วพี่กบ”
       “ไม่เอาน่า วันนึงแม่ก็ต้องใจอ่อน ยอมรับผู้หญิงซักคนที่นายรักอาจจะเป็นน้องตูนี่ก็ได้นะ”
       “ผมว่าอย่าดีกว่า ผมไม่อยากตั้งความหวังกับอะไรอีก”
       “หมายความว่านายจะไม่มีเมียไปตลอดชีวิตหรือ”
       “มันคงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ เอาไว้วันนึงไม่มีแม่ ค่อยว่ากัน”
       ข้าวตูเดินเข้ามา
       “พี่ธีคะ”
       ธีระหันไปมอง ข้าวตูยิ้มให้
       “พี่แดงให้เอาชีสกับแครกเกอร์มาให้ค่ะ”
       “ขอบใจจ้ะ”
       กบรีบปลีกตัว “ตูอยู่คุยเป็นเพื่อนพี่ธีนะ เดี๋ยวพี่จะเข้าไปดูพี่แดงซะหน่อย”
       กบเดินเข้าไปในครัว
       “ที่นี่สวยจังเลยนะคะ”
       “ครับ”
       “พี่ธีชอบเที่ยวเขาหรือทะเลคะ”
       “อะไรก็ได้”
       “แต่ตูชอบทะเล วันหลังไปเที่ยวทะเลกันมั้ยคะ”
       “โทษที พี่ลืมไป พี่สัญญากับไตรตั้นว่าจะเล่านิทานให้เค้าฟังพี่ขอตัวนะ”
       ธีระตัดบทแล้วเดินออกไป ข้าวตูมองอย่างอึ้งๆ และไม่เข้าใจ
      
       ธีระเดินเข้ามายืนพิงผนัง เขามองกลับไปก็เห็นข้าวตูหันมา ธีระรีบหลบ ข้าวตูมองแล้วคิด
       “พี่ธีเค้าเป็นอะไรของเค้านะ”
      
       ธีระนั่งเล่านิทานให้ไตรตั้นฟังอยู่ในห้องพักของกบและแดง
       “และเจ้าหมีตัวน้อยก็วิ่งกลับไปหาแม่อย่างปลอดภัย”
       “แล้วนายพรานที่เหยียบกับดักตายมั้ยครับ” ไตรตั้นถาม
       “ไม่ตายหรอก ตำรวจป่าไม้มาพอดีก็เลยจับนายพรานไป”
       “แล้วแม่ลูกหมีเค้าตีลูกหมีมั้ยครับ ที่ไม่เชื่อฟัง”
       “ไม่จ้ะ”
       “ไม่เหมือนแม่แดง ถ้าเป็นแม่แดง ตั้นต้องถูกตีก้นแน่ๆ”
       “งั้นต่อไปนี้ตั้นต้องเชื่อฟังแม่แดงและพ่อกบรู้มั้ย”
       “ครับ”
       เสียงเคาะประตูดังขึ้น ข้าวตูเปิดเข้ามา ธีระมองแล้วก็ชะงัก
       “ไตรตั้น น้าตูซื้อน้ำข้าวโพดกับพายองุ่นมาฝาก” ข้าวตูบอก
       “ขอบคุณครับ”
       “พี่ธีเอาพายมั้ยคะ” ข้าวตูถาม
       “ไม่ล่ะจ้ะ”
       “น้าตูมาฟังนิทานสิครับ น้าธีเล่าสนุกมากเลยครับ” ไตรตั้นบอก
       ข้าวตูมองหน้าธีระ
       “น้าธีครับ ให้น้าตูฟังด้วยคนนะครับ”
       ธีระมองหน้าข้าวตู
       “งั้นตั้นให้น้าตูเล่าแทนน้าธีแล้วกันนะ เพราะน้าธีหมดเรื่องเล่าแล้ว” ธีระตัดบท
       ธีระลุกจะเดินออกไป ข้าวตูเริ่มไม่พอใจ
       “เดี๋ยวสิคะพี่ธี”
       “มีอะไรหรือ”
       ธีระยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไร ข้าวตูมองหน้าธีระเหมือนจะถามความในใจ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ
       “เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร”
       ธีระยิ้มให้แล้วเดินออกไปปิดประตู ข้าวตูลงนั่งอย่างอึ้งๆ ไตรตั้นมองจ้อง
       “น้าตูครับ”
       “หือม์”
       “ตั้นมีคำถามครับ”
       “คำถามอะไร”
       “ระหว่างตั้นกับน้าธี น้าตูชอบใครมากกว่ากัน”
       “ทำไมถามอย่างนี้ล่ะจ๊ะ”
       “ตั้นอยากรู้ครับ”
       “ก็ต้องชอบไตรตั้นสิ”
       “ไชโย้ ... น้าธีหมดสิทธิ์ เดี๋ยวตั้นไปบอกน้าธีก่อน”
       ไตรตั้นวิ่งออกไปจากห้อง ข้าวตูอึ้งกับสิ่งที่ธีระทำ
      
       ธีระยืนนิ่งอยู่ที่ระเบียงหลังบ้าน ไตรตั้นวิ่งเข้ามา
       “น้าธีครับ ... น้าตูบอกแล้วว่าชอบตั้นมากกว่าน้าธี”
       ธีระมองหลานแล้วฝืนยิ้มอย่างเศร้าๆ ข้าวตูก็แอบมองธีระอยู่ด้วยความเสียใจ
ขอขอบคุณจาก manager.co.th 

0 comments:

Post a Comment